Крани ҳавзаи баромади амудии ба поён
Шакли нозук
Дар бозори кунунӣ фаҳмидан осон аст, ки аксари кранҳо дар шакли ягонаи каҷ ё рост ҳастанд.Дар хаёти харрузаи мо чустучуи навоварй харгиз катъ намегардад.Агар шумо чизи каме дигарро ҷустуҷӯ кунед, ин маҳсулот барои шумост.Он шакли нозук ва сатҳи сайқалёфта дорад.Ҳарду муттаҳид мешаванд, онро аллакай беназир ва зебо мегардонанд ва дар ҳаммом дубора ногаҳон пайдо намешаванд.Бо ба даст овардани он мо метавонем ба зиндагии ҳаррӯзаи худ як зебоии аҷибе зам кунем ва то андозае хастагии худро рафъ кунем.
Воридоти оби мис
Воридоти оби биринҷӣ аз маводи биринҷӣ сохта шудааст, ки устувор, ба зангзанӣ тобовар, мӯҳлати хизмати дароз ва дигар хусусиятҳои аъло дорад.Бо сайқал додани мис, маҳсулоти дохилӣ метавонад ба дараҷаи баланди ҳамоҳангӣ ва устуворӣ ноил шавад, то сифати маҳсулот ва истифодаи дарозмуддатро таъмин кунад.Илова бар ин, ядрои дарунии биринҷӣ корҳои дохилиро ба зангзанӣ, муқовимат ба зангзанӣ осон намекунад.Дар муқоиса бо дигар маводҳо, он метавонад бехатарии маҳсулотро беҳтар кунад, то ба сифати об таъсир нарасонад.Имрӯз, биринҷӣ дар лавозимоти баландсифати ҳаммом васеъ истифода мешавад, дар асл, барои беҳтар кардани сифати зиндагии корбарон, то истеъмолкунандагон боварӣ ҳосил кунанд, ки харидорӣ кунанд.
Васлаки амудӣ ба поён
Тафовут аз васлаки маъмулии лоғар, ки рӯ ба поён аст, ин маҳсулот тарҳи васлаки амудии поёнро истифода мебарад ва васлаки он хурд ва мудаввар аст.Аз як тараф, тарроҳӣ метавонад истеҳсоли обро ҳангоми таъмини қувваи тозакунӣ кам кунад ва истеъмоли обро сарфа кунад.Аз тарафи дигар, тарҳи амудии поён метавонад имкони пошидани обро дар ҷои дигар, бахусус ба бадани корбар кам кунад.Тавассути ин тарҳи беназири васлаки, ин маҳсулот барои истеъмолкунандагоне, ки пошидани обро ба бадан дӯст намедоранд ва услуби дигар мехоҳанд, хеле мувофиқ аст.